All-inclusive

All-inclusive…tja wat houdt dat in…heel veel. In ieder geval 3 x daags een gigantisch buffet met geen nee te koop: ontbijt van 7.00 tot 1030, lunch van 13 tot 1530 en diner van 19 tot 22 uur…hele dag door dus eten, daarnaast kun je ook nog snacks ed. krijgen bij een ander afhaal punt. Soms staan er rijen voor de deur maar wij hebben een vaste tafel geregeld door Willeke dus dat gaat makkelijk. We hebben steeds een tafel met 5 voor ons groepje, helaas heeft nr. 6, Joost gekozen voor een hotel in de bergen deze laatste 5 dagen. Jammer, we missen zijn droge humor maar via de app horen we elkaars nieuwtjes. Iedere keer ( niet bij ontbijt, daar heeft ze wel cava geprobeerd bij ons maar dat ging zelfs ons te ver) als we aankomen bij onze tafel (lunch en diner) komt de serveerster al met twee flessen witte wijn aanzetten…ze kent ons dus al. Haha. Daarna een toch langs de buffetten, vanmorgen zag ik een Engels echtpaar al om 830 een bord patat met warme groente opscheppen, verder zijn alle combinaties mogelijk…ook 10 soorten ijs al verkrijgbaar bij het ontbijt…Een compliment aan de kok want we hebben amper dezelfde dingen gezien, op de patat na dan. Prima verzorgd en op vertoon van ons bandje krijgen we de hele dag door drank als je wilt en zelfs een grote handdoek voor op het privé strand. En toch wordt er weer van alle kanten geklaagd door medereizigers, te lauw eten, steeds hetzelfde ( absoluut niet), wachten op de drinken…bah! De wijn is niet van topkwaliteit maar zeker te drinken, na het eten een brandy en dan weer door op de wijn. De bar is open tot 2330..pff…maar dan hebben we ook wel elke avond entertainment…vreselijk…2 x een dansgroepje met mooie meiden en nichterige mannen in strakke pakjes ( niets mis mee Henk) en gisteravond uiteraard karaoke, vreselijk, vreselijk, bijna niemand in de zaal, wat Engels bejaarden en Nederlandse en Duitse overgebleven meiden van rond de 50 die ook al over de houdbaarheidsdatum zijn, wat Noren en Zweden en zowaar paar russen, gelukkig zeg ik nu want 1 Russische jongeman kon fantastisch zingen, kan zo meedoen met Songfestival van ons, we hebben hem 12 punten gegeven en een schouderklop.

Zondag was het slecht weer hier, regen en donkere luchten dus maar met de club op de bus gestapt en naar Torremolinos….nou wat een wereld daar. Er kan zo een kliniek voor maagverkleiningen opgezet worden, een plastische kliniek is er al vlg mij want er kwamen veel botox koppies langs. Veel eten en drinken daar met vooral Hollandse namen. We hebben een wandeling gedaan, koffie om ons te vergapen aan alles wat langs trekt en snel weer in de bus. We hebben besloten deze tocht te vergeten.

Vorige week werden we door de anderen buiten ons groepje benaderd, meestal kijken ze afkeurend naar ons en vorig week hoorden we via spionnen dat ze hebben geroddeld dat we wel 7 flessen wijn opgezopen hadden in Granada…nou was dat niet helemaal waar, het waren er 5, maar het idee dat ze ons in de gaten houden doet ons deugd, jaloezie want daar wordt nooit gelachten…. Enfin ze hadden iemand gestuurd of we mee wilden doen met een collecte voor Willeke en de chauffeur Antonio…we wilden wel maar ze vroegen of wij het wilden regelen. Nou ja wij zijn ook niet kinderachtig dus dat hebben we gedaan. We hebben per persoon van onze borrelclub een paar aangesproken om mee te doen, maar we kwamen er niet uit, sommigen wilden individueel, sommigen wilden apart voor deze twee, sommigen gezamenlijk in een envelop. Uiteindelijk maar besloten om apart in te zamelen, dus gingen er twee enveloppen rond… We hebben niet geteld maar er zat behoorlijk wat in, zelfs kleingeld…tja wie dat er nu ingooit. De enveloppen gisteren overhandigd aan de betrokkenen en Willeke gaf aan een heel leuke groep gehad te hebben. Later kwam ze nog even bij ons, gaf ons een compliment weer over onze humor, gezelligheid en dat het zo goed kon klikken met totaal onbekenden in een groepje. Ze gaf een vette knipoog…

Vandaag vertek naar het vliegveld….ik ben zeer tevreden, heb een ontzettende leuke tijd gehad met de Amsterdamse vriendinnen Anja en Veronica, de politieman Theo en zijn vrouw Tineke de kok en met Joost. Kortom een geslaagde borrelclub op reis achter in de bus ?

De laatste etappe

Flamenco……dacht altijd dat het een naam van de dans is, maar nee, het betekent Vlamingen, de zigeuners uit Nederland en België werden flamingen genoemd…een weetje dus. Met bijna de hele groep(niet iedereen wou mee want deze avond kostte nog 24 euro extra..) in een klein busje een wilde tocht door de smalle traatjes van de zigeunerberg in Granada…daarna even wandelen en toen een soort huiskamer grot in…ongeveer 25 stoeltjes in een kleine ruimte, wijntje erbij en toen kwamen drie vrouwen, 1 man en een gitarist /zanger de ruimte binnen…vol vuur werd en gedanst en gezongen, vlak voor ons, het zweet spatte soms op ons en werden soms bijna geraakt terwijl zij in trance dansen, we zaten allemaal langs de kant. Willeke had nog verteld dat we absoluut niet bang hoefden te zijn om mee te dansen want dat deden zij niet, ze maken de flamenco niet belachelijk zei ze, een mooie geruststelling vond ik. Adembenemend keken en luisteren we, de wijn niet aangeraakt. Eentje van de groep vond het doodeng en wilde met ons ruilen qua plek, hadden we geen zin en achterin was nog plaats, nee dat wou ze ook niet. Jammer dan. Volgende dag naar het Alhambra…vreselijk warm deze dag en met een speciale gids erdoorheen, indrukkend, immens en ongelooflijk mooi…ook mooi dat Hans paar x op zijn kop kreeg dat hij flitste, film en of foto’s nam, was lang niet overal toegestaan…Ook de rugzak moest op de borst gedragen worden maar ja hoe doe je dat als je 130 kg weegt, dus hij toch op de rug, werd diverse malen gesommeerd…en deed dat dus niet. Willeke gaf hem nog x duidelijk instructie, maar het is een eigenwijze en eigengereide vent, bah.

Gisteren in de bus op weg naar onze laatste bestemming, de strandvakantie…een deel van de groep had gekozen voor hotel in de bergen, ons groepje aan het strand. En zal het maar bekennen, we hadden all-inclusive geboekt dus eindelijk na 62 jaar een bandje…?…maar voor dat bandje mogen we dan ook alles eten en drinken de hele dag, ontbijt, lunch, diner, snacks en onbeperkt drinken van 9 tot 2330… Spaanse cava bij het ontbijt: nog niet geprobeerd, de cocktails: prima, rosé: niet te drinken, witte wijn prima, bier: prima vlg Theo, mijn bodyguard en politieman. Het hotel zit vol met Nederlanders en andere nationaliteiten en gemiddelde leeftijd van 50, pas ik prima tussen dus. Het eten en drinken is echt enorm en in overvloed en toch weer klachten van twee uit de groep…vreselijk wat een stel (het ANBW stelletje).All-inclusive is ook inclusief entertainment…gisteravond wilden we nog even naar de bar om 23 uur en toen was net een laatste deel van dansshow aan de gang…vreselijk, vreselijk en een zaal vol met klappende en zingende bejaarden, sommigen met rollator….tja, all-inclusive?. Benieuwd naar de komende dagen

we reizen verder

Afgelopen dagen o.a. in Sevilla en Cordoba geweest, vandaag Granada naar o.a. Alhambra. Nu we wat langer met elkaar optrekken zie je gedrag van mensen ook veranderen, zo hebben we een stel waar ik de naam nog steeds niet weet maar wij noemen hem Lucky Luke, hij lijkt er precies op met zijn kuif en zijn haar en halve maanvormig gezicht. Een aantal dachten dat hij niet helemaal goed was maar hij blijkt toch vrachtwagenchauffeur te zijn …hij roept en zingt af en toe luid in de groep en hij spreekt ook nog steeds luidkeels ineens door de groep, ongepast gedrag af en toe zoals op een stier klimmen die er staat ter nagedachtenis aan de stierenvechter, dat is hier heiligschennis en werd hij dan ook luid gesommeerd eraf te gaan, maar onze borrelclub vindt dit wel leuk. Ook de zware man, heeft zeer irritant gedrag, praat de hele dag over van alles en vooral zijn kwalen en velen ontwijken hem, gelukkig zoekt hij nooit toenadering tot onze club maar we horen hem wel steeds, irritante man. Gisteren echter liepen we door Cordoba en veel steile straatjes ineens was er paniek in de groep…wij liepen wat voorop en toen riep Sjaan zijn vrouw om te stoppen, Hans werd niet lekker en werd bleek en zakte wat elkaar…, juf Willeke vroeg wat er was, Sjaan zei ik weet het niet, niemand uit de groep deed verder wat en ben ernaar toe gegaan…zag dat hij nog ademde dus hoefde nog niet te reanimeren (ook lastig trouwens op zo’n groot en zwaar lijf vlg. mij…) Ik riep hem aan, gooide wat water over hem heen en praatte met hem…gelukkig kreeg hij meer kleur…en kwam weer overeind. Zijn vrouw zei, oh heeft hij wel vaker geloof ik, hyperventilatie en te veel inspanning…hij wilde geen dokter, dwars dus en ons advies was om op terras te blijven zitten en niet meegaan… Sjaan bleef ook achter en bedankte me, hij zei verder niet veel……na onze toer ging het weer goed met hem. Geloof dat Willeke later nog met hen gesprek heeft gehad over evt medisch advies

Ieder ochtend hebben we vast ritueel, juf Willeke laat ons wekken met de telefoon om 7.30, dan ontbijt om 8 uur en in de bus om 8.45. Na drie x tellen dan vertrekken we. We stapten in de bus om naar Cordoba te gaan en waren net een km weg toen een van de zusje ( N of M) Simon in paniek in de bus liep en riep. Stop, we missen dat kleine vrouwtje met de krullen…Willeke gaf de chauffeur opdracht om te stoppen en ging weer tellen…de reizigers buiten ons groepje in wat rumoer en riepen wat door elkaar heen…en ineens zei Colette, de bewuste vrouw, zoeken jullie mij dan? Ze zat gewoon naast Joost waar ze altijd zat….niets aan de hand dus maar even paniek haha. Nu we het toch over de wekker hebben, Willeke heeft drie klachten gekregen uit de groep over het geluid van de wektelefoon. Deze was te hard en dit vond men niet goed….nou zei Willeke, zet je toch het geluid zachter, maar dit antwoord werd niet zomaar geaccepteerd, nee, ze wilden een gewoon geluid. Helaas, Willeke ging er niet meer op in en het geluid bleef ws hard staan. Ook vertelde ze dat er klachten zijn over het eten. In het algemeen zei ze dat het Spaanse eten zo is: aantal uit de groep vonden het eten: te zout, te koud, te laat en te weinig…pff, de borrelclub vond dit gelukkig niet, helemaal niets mis met het eten. Gisteren kwam Willeke nog even bij ons, ze vertelde hoe ze genoot van ons zessen, zo spontaan een gezellig clubje in de bus en ook buiten de culturele dingen, dat zag ze niet veel, alleen maar plezier en genieten. Slechts 1 persoon ging de strijd aan met het rouleerschema, uiteindelijk zit iedereen toch steeds op dezelfde plaats in de bus, ook omdat er genoeg plaats is. We kwamen terug van een rondleiding toen er ineens iemand anders op de plek van mijn Amsterdamse vriendinnen, naast mij in het gangpad, ging zitten. Triomfantelijk zei ze tegen Anja, ik wil hier zitten en we hebben geen vaste plaatsen hoor…Gelukkig spreekt Anja lekker zeer plat Amsterdams dus kreeg een zeer gevat antwoord terug, de dame in Achterhoeks accent snapte er niet van…en bleef sprakeloos achter…gisteravond naar een zigeuner flamenco avond geweest…daarover later meer.

Achter in de bus de eerste dagen

Inmiddels alweer drie dagen verder en veel bekeken, dag naar o.a. Gibraltar mee. Een heel gedoe en vertoning. Ons was op het hard gedrukt paspoort mee want het is natuurlijk Engeland. De bus uit, want die mag er niet in, lopend langs de douane van Spanje waar de Guarda Civil zit te slapen, niemand kijkt in je paspoort en zo ook bij de Engels douane. Een schijnvertoning dus. Daarna werden we in twee busjes geladen, weggereden en toen ineens stopten we, had geen idee waarom maar de chauffeur vertelde dat we moesten wachten met oversteken van de straat want er kwam een vliegtuig aan…haha, een weg overde landingsbaan heen dus. Na paar minuten kwam idd Ryanair aangevlogen met de zoveelste lading Engelse toeristen…die zie en hoor je vooral in Gibraltar. Stadje is een grote winkelstraat en terrassen met uiteraard de betaling in ponden. De koers wordt ruim genomen, officieel is het 1.2 naar de euro maar vraagt cash 1. 6.Maar de grootste attractie is toch de rots van Gibraltar waar je naast het fantastische uitzicht over de baai en naar Marokko wat maar 14 km verder is, helaas was het te wam en te heiig en viel het tegen. Wel veel apen gezien die er leven, wilde (nou ja wild) apen die ook bij je komen, grote en kleine. Aandoenlijk voor de dames in de groep.

Ja, de groep, inmiddels ontstaan er toch wat groepjes, prima, heb mezelf aangesloten bij een groep wat graag nog even natafelt met wat wijn…Theo en Ineke, een aardige, leuke politieman met zijn vrouw die kok is, Anja en Veronica, twee vrije meiden van 60, hoog geblondeerd, heel Amsterdams beide werkzaam bij de Douglas, Colette een arbeidsjurist uit AMC. Had haar wat over mezelf verteld en toen vertelde ze dat onlangs haar zoon had verteld homo te zijn. Nou genoeg stof. We zaten nu drie dagen in hetzelfde hotel, na het eten wat stipt om 20 uur begon (soms werden we al 5 minuten van te voren van terras gehaald om te gaan zitten) en daarna verder met ons clubje. En de prijzen, goedkoop hoor, fles prima witte wijn voor € 10. Maar ja fles met 6 man is ook zo leeg .. We hebben plezier.

Daarnaast bemerkt ik een ander groep die ontstaan is, een groep van ANWB ruitjeshemden …om de dag fris gestreken kleurrijke hemden die meestal bij de ANWB verkocht worden aan de oudere man. Helaas hebben we in de bus genoeg ruimte, vele zitten alleen want er is genoeg plaats, niets rouleerschema dus. Wel koud water in de bus verkrijgbaar, wel nodig want we hebben nu dagen lekker warm van 36 tot 38 graden. Gisteren hadden we o.a. een bezoek aan fokkerij van Andalusische paarden met een show (wel heel mooi) en daarna naar de sherry bodega, een mooi landgoed, maar daar kwamen we niet voor. Juf Willeke had allemaal tapas meegenomen uit hotel: Heerlijke schapenkaas, tortilla en uiteraard Iberico ham en stokbrood, Dit eten was zeker nodig want we kregen de flessen sherry op tafel om te proeven, of je nu een drup nam of een vol, glas, maakt niet uit, 5 soorten geproefd. Heerlijk maar dit keer hield ons groep zich in met proeven…we keken naar andere tafels en daar werden de flessen lekker leeggeschonken. Denk voor het eerst van hun leven aan de sherry , of vroeger allemaal een sherrykuur gehad (en het is gratis) dus lekker drinken. Daarna de bus weer in voor een stadswandeling in de havenstad Cádiz, niemand had meer zin of puf, was 38 graden nog om 17 uur dus Willeke korte de toer in en op tijd naar huis, denk allemaal eerst even de ogen dicht, ik dus ook.

Achterinde bus aankomst

Achterindebus door Andalusië

Op Schiphol ingecheckt voor de reis, in het vliegtuig niet achterin maar op rij 4, mooie ruime stoel en aan weerskanten niemand ( hoop niet dat het nu al begonnen is dat ik eenzaam blijf zitten…)…prima vlucht en op tijd vertrokken en vroeg aangekomen. Enige minpunt van de Vueling maatschappij (de plaatselijke Transavia) is vreselijk chagrijnig en ongeïnteresseerd personeel…kon niets vriendelijks van af en de koffie moest  betaald worden, althans bij mijn achterburen, bij mij niet en dat gold voor meer mensen, willekeur dus. Ik zal ze na de terugvlucht naar de KLM sturen voor een cursus…

Bij de bagageband stond de reisleidster al te wachten, dacht even dat het onze nationale nichtenmoeder en ex songfestivalgangster was, maar nee het was denk ik  zus van Willeke Alberti. Een bijzondere vrouw, zeer hartelijk maar denk dat de botox regelmatig aangevuld wordt in het gezicht. Ze zei dat ze voor het eerst bij deze hal was in 20 jaar en onze bus helaas een eind verder stond, dus  lopen, niet getreurd en na 5 x tellen de bus in. Hier werden alle namen nog 3 x opgeroepen en bij de derde keer zei ik luid dat ik toch echt dhr. Folkertsma was en niet mevrouw…. Ondertussen was het al 23 uur en heb meteen mijn plaats veroverd achter in de bus, een mooi overzicht over de andere 28 reisgenoten. Een bus voor 50 personen dus plaats zat en nog niets gehoord over het rouleerschema. Mijn oog viel al dadelijk op wat opvallende reizigers, ik noem er een paar want heb nog niet met iedereen kennisgemaakt. Wel zijn er van tevoren al twee reizigers gedeserteerd uit de groep, want hadden afgezegd schijnbaar

-          Een luidkeels schreeuwende obese en ws ook hartfalende man van minimaal 135 kg al zwetend het hoogste woord met zwaar Amsterdams accent en luisterend naar de naam Hans, vergezeld door zijn Surinaamse vrouw Sjaan

-          Een ANW B stelletje van onschatbare leeftijd beide in mooi jack en afritsbroek en bergschoenen, geheel identiek, luistert naar de naam Joop en Tiny

-          Twee niet vrolijk kijkende zussen en denk dat ze Toos en Trees heten, maar na anderhalve dag nog niets gehoord of ze überhaupt kunnen praten. Wel weet ik dat ze M en N Simon heten, want dat roept juf Willeke steeds om

-          Daar entegen twee vrolijke vriendinnen uit de Jordaan, Ans en Annie

En dit allemaal van de achterbank gadegeslagen en nog geen medestander van mezelf gezien…De bus vertrok in het donker en na een half uur in het hotel, stond er nog een bord tapas klaar en de wijn moest betaald worden. Daarna grote schrik bij juf Willeke….een meneer had gebeld en stond nog op vliegveld van Malaga, was desolaat achtergelaten door Willeke. En dat terwijl er 8 x geteld is door haar…mmm beloofd wat deze week. Ik wijk niet mee van haar zijde… Vanmorgen vroeg kwam ik naast de verloren zoon te zitten Joost, was met de taxi gekomen op kosten natuurlijk van de familie Kras en wilde vandaag naast me zitten in de bus, denk een medestander van me, ook alleen en rustig zoals ik.

Nu net terug van de eerste dagtocht naar Ronda en 250 km verder, de douche lonkt erg nu maar ook de Spaanse wijn, oh ja eten om 20 uur en we worden iedere morgen keurig gewekt, want stel je voor dat er iemand te laat komt in de bus…

Welkom op mijn Reislog!

Hoi

Vanuit achter in de bus wil ik je mijn avonturen delen op deze groepsreis. Ik hoop regelmatig nieuwe verhalen en foto's te delen.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Henk