Achterindebus door Andalusië

Op Schiphol ingecheckt voor de reis, in het vliegtuig niet achterin maar op rij 4, mooie ruime stoel en aan weerskanten niemand ( hoop niet dat het nu al begonnen is dat ik eenzaam blijf zitten…)…prima vlucht en op tijd vertrokken en vroeg aangekomen. Enige minpunt van de Vueling maatschappij (de plaatselijke Transavia) is vreselijk chagrijnig en ongeïnteresseerd personeel…kon niets vriendelijks van af en de koffie moest  betaald worden, althans bij mijn achterburen, bij mij niet en dat gold voor meer mensen, willekeur dus. Ik zal ze na de terugvlucht naar de KLM sturen voor een cursus…

Bij de bagageband stond de reisleidster al te wachten, dacht even dat het onze nationale nichtenmoeder en ex songfestivalgangster was, maar nee het was denk ik  zus van Willeke Alberti. Een bijzondere vrouw, zeer hartelijk maar denk dat de botox regelmatig aangevuld wordt in het gezicht. Ze zei dat ze voor het eerst bij deze hal was in 20 jaar en onze bus helaas een eind verder stond, dus  lopen, niet getreurd en na 5 x tellen de bus in. Hier werden alle namen nog 3 x opgeroepen en bij de derde keer zei ik luid dat ik toch echt dhr. Folkertsma was en niet mevrouw…. Ondertussen was het al 23 uur en heb meteen mijn plaats veroverd achter in de bus, een mooi overzicht over de andere 28 reisgenoten. Een bus voor 50 personen dus plaats zat en nog niets gehoord over het rouleerschema. Mijn oog viel al dadelijk op wat opvallende reizigers, ik noem er een paar want heb nog niet met iedereen kennisgemaakt. Wel zijn er van tevoren al twee reizigers gedeserteerd uit de groep, want hadden afgezegd schijnbaar

-          Een luidkeels schreeuwende obese en ws ook hartfalende man van minimaal 135 kg al zwetend het hoogste woord met zwaar Amsterdams accent en luisterend naar de naam Hans, vergezeld door zijn Surinaamse vrouw Sjaan

-          Een ANW B stelletje van onschatbare leeftijd beide in mooi jack en afritsbroek en bergschoenen, geheel identiek, luistert naar de naam Joop en Tiny

-          Twee niet vrolijk kijkende zussen en denk dat ze Toos en Trees heten, maar na anderhalve dag nog niets gehoord of ze überhaupt kunnen praten. Wel weet ik dat ze M en N Simon heten, want dat roept juf Willeke steeds om

-          Daar entegen twee vrolijke vriendinnen uit de Jordaan, Ans en Annie

En dit allemaal van de achterbank gadegeslagen en nog geen medestander van mezelf gezien…De bus vertrok in het donker en na een half uur in het hotel, stond er nog een bord tapas klaar en de wijn moest betaald worden. Daarna grote schrik bij juf Willeke….een meneer had gebeld en stond nog op vliegveld van Malaga, was desolaat achtergelaten door Willeke. En dat terwijl er 8 x geteld is door haar…mmm beloofd wat deze week. Ik wijk niet mee van haar zijde… Vanmorgen vroeg kwam ik naast de verloren zoon te zitten Joost, was met de taxi gekomen op kosten natuurlijk van de familie Kras en wilde vandaag naast me zitten in de bus, denk een medestander van me, ook alleen en rustig zoals ik.

Nu net terug van de eerste dagtocht naar Ronda en 250 km verder, de douche lonkt erg nu maar ook de Spaanse wijn, oh ja eten om 20 uur en we worden iedere morgen keurig gewekt, want stel je voor dat er iemand te laat komt in de bus…