Afgelopen dagen o.a. in Sevilla en Cordoba geweest, vandaag Granada naar o.a. Alhambra. Nu we wat langer met elkaar optrekken zie je gedrag van mensen ook veranderen, zo hebben we een stel waar ik de naam nog steeds niet weet maar wij noemen hem Lucky Luke, hij lijkt er precies op met zijn kuif en zijn haar en halve maanvormig gezicht. Een aantal dachten dat hij niet helemaal goed was maar hij blijkt toch vrachtwagenchauffeur te zijn …hij roept en zingt af en toe luid in de groep en hij spreekt ook nog steeds luidkeels ineens door de groep, ongepast gedrag af en toe zoals op een stier klimmen die er staat ter nagedachtenis aan de stierenvechter, dat is hier heiligschennis en werd hij dan ook luid gesommeerd eraf te gaan, maar onze borrelclub vindt dit wel leuk. Ook de zware man, heeft zeer irritant gedrag, praat de hele dag over van alles en vooral zijn kwalen en velen ontwijken hem, gelukkig zoekt hij nooit toenadering tot onze club maar we horen hem wel steeds, irritante man. Gisteren echter liepen we door Cordoba en veel steile straatjes ineens was er paniek in de groep…wij liepen wat voorop en toen riep Sjaan zijn vrouw om te stoppen, Hans werd niet lekker en werd bleek en zakte wat elkaar…, juf Willeke vroeg wat er was, Sjaan zei ik weet het niet, niemand uit de groep deed verder wat en ben ernaar toe gegaan…zag dat hij nog ademde dus hoefde nog niet te reanimeren (ook lastig trouwens op zo’n groot en zwaar lijf vlg. mij…) Ik riep hem aan, gooide wat water over hem heen en praatte met hem…gelukkig kreeg hij meer kleur…en kwam weer overeind. Zijn vrouw zei, oh heeft hij wel vaker geloof ik, hyperventilatie en te veel inspanning…hij wilde geen dokter, dwars dus en ons advies was om op terras te blijven zitten en niet meegaan… Sjaan bleef ook achter en bedankte me, hij zei verder niet veel……na onze toer ging het weer goed met hem. Geloof dat Willeke later nog met hen gesprek heeft gehad over evt medisch advies

Ieder ochtend hebben we vast ritueel, juf Willeke laat ons wekken met de telefoon om 7.30, dan ontbijt om 8 uur en in de bus om 8.45. Na drie x tellen dan vertrekken we. We stapten in de bus om naar Cordoba te gaan en waren net een km weg toen een van de zusje ( N of M) Simon in paniek in de bus liep en riep. Stop, we missen dat kleine vrouwtje met de krullen…Willeke gaf de chauffeur opdracht om te stoppen en ging weer tellen…de reizigers buiten ons groepje in wat rumoer en riepen wat door elkaar heen…en ineens zei Colette, de bewuste vrouw, zoeken jullie mij dan? Ze zat gewoon naast Joost waar ze altijd zat….niets aan de hand dus maar even paniek haha. Nu we het toch over de wekker hebben, Willeke heeft drie klachten gekregen uit de groep over het geluid van de wektelefoon. Deze was te hard en dit vond men niet goed….nou zei Willeke, zet je toch het geluid zachter, maar dit antwoord werd niet zomaar geaccepteerd, nee, ze wilden een gewoon geluid. Helaas, Willeke ging er niet meer op in en het geluid bleef ws hard staan. Ook vertelde ze dat er klachten zijn over het eten. In het algemeen zei ze dat het Spaanse eten zo is: aantal uit de groep vonden het eten: te zout, te koud, te laat en te weinig…pff, de borrelclub vond dit gelukkig niet, helemaal niets mis met het eten. Gisteren kwam Willeke nog even bij ons, ze vertelde hoe ze genoot van ons zessen, zo spontaan een gezellig clubje in de bus en ook buiten de culturele dingen, dat zag ze niet veel, alleen maar plezier en genieten. Slechts 1 persoon ging de strijd aan met het rouleerschema, uiteindelijk zit iedereen toch steeds op dezelfde plaats in de bus, ook omdat er genoeg plaats is. We kwamen terug van een rondleiding toen er ineens iemand anders op de plek van mijn Amsterdamse vriendinnen, naast mij in het gangpad, ging zitten. Triomfantelijk zei ze tegen Anja, ik wil hier zitten en we hebben geen vaste plaatsen hoor…Gelukkig spreekt Anja lekker zeer plat Amsterdams dus kreeg een zeer gevat antwoord terug, de dame in Achterhoeks accent snapte er niet van…en bleef sprakeloos achter…gisteravond naar een zigeuner flamenco avond geweest…daarover later meer.